Een zorginstelling als een ziekenhuis heeft nu eenmaal veel afval. Ontzettend veel afval. De Nederlandse zorgsector is verantwoordelijk voor maar liefst 7% van de nationale CO2-uitstoot en 4% van het afval. Niet raar dus dat de overheid heffingen oplegt voor afval dat de verbrandingsoven in gaat. Daardoor wordt het duurder om bijvoorbeeld restafval en specifiek ziekenhuisafval te laten verwerken. Het goed scheiden van afval loont dus. Niet alleen vanwege het milieuaspect, maar ook omdat recyclen financieel voordeel op kan leveren. Afval is vaak een grondstof en grondstoffen hebben waarde.

In ziekenhuizen gelden strenge hygiëne-eisen. Logisch. Patiëntveiligheid heeft vanzelfsprekend sinds jaar en dag een hoge prioriteit. Het gevolg is wel dat er veel verpakkingsmaterialen en wegwerpartikelen worden gebruikt. Met een aantal slimme oplossingen is verduurzaming absoluut mogelijk. En dat moet ook. Want elke zorginstelling die zich confirmeert aan de doelstellingen van de Green Deal Duurzame Zorg mag in 2030 nog slechts 25% restafval hebben, waar dat nu nog vaak zo’n 75% is. En op de lange termijn wordt ‘zero waste’, waarbij niets meer wordt verbrand maar alles kan worden gerecycled, de norm. Door daar nu al op aan te sturen wordt niet alleen de afvalberg verkleind, maar – door hergebruik of recycling – ook een halt toegeroepen aan geldverspilling. Zonder dat de hygiëne of veiligheid in het geding komt.

De afvalketen in de gezondheidszorg kan een stuk duurzamer. Er kan in veel gevallen gekozen worden voor herbruikbare varianten van artikelen die nu eenmalig worden gebruikt, zoals een deel van de kleding (overalls, schorten, jassen), instrumentarium en bekertjes. Zo kan worden bijgedragen aan het verkleinen van de afvalberg. En daarnaast kan vaak fors worden verduurzaamd door een betere afvalscheiding of door zaken te scheiden waar eerder nog geen oplossingen voor waren. Er zitten namelijk vaak nog waardevolle grondstoffen in het niet-recyclebare restafval. Een efficiëntere aanpak loont.